From współ- + plemię + -iec.
współplemieniec m pers (female equivalent współplemiennica)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | współplemieniec | współplemieńcy/współplemieńce (deprecative) |
genitive | współplemieńca | współplemieńców |
dative | współplemieńcowi | współplemieńcom |
accusative | współplemieńca | współplemieńców |
instrumental | współplemieńcem | współplemieńcami |
locative | współplemieńcu | współplemieńcach |
vocative | współplemieńcze | współplemieńcy |
współplemieniec m animal
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | współplemieniec | współplemieńce |
genitive | współplemieńca | współplemieńców |
dative | współplemieńcowi | współplemieńcom |
accusative | współplemieńca | współplemieńce |
instrumental | współplemieńcem | współplemieńcami |
locative | współplemieńcu | współplemieńcach |
vocative | współplemieńcu | współplemieńce |