wyadmirować

From wy- +‎ admirować. First attested in 1868.^[1]

• IPA^(key): /vɘ.ad.miˈrɔ.vat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: wy‧ad‧mi‧ro‧wać

wyadmirować pf

1. (reflexive with się, obsolete) to admire a lot, to admire to one's heart's content

   Synonym: naadmirować

   nie móc się admirować ― to not be able to admire enough

   • 1876, Gazeta Polska : (dawniej Codzienna)‎, number 112, page 2:

     […] i najrozmaitsze mądrości, także wydrukowane to człowiek czytając, wyadmirować i wydziwić się nie może […]

     and various wisdoms, also printed, a man reading, one cannot admire and marvel enough

   • 1881, Józef Ignacy Kraszewski, Sama jedna : powieść współczesna‎, volume 2, page 69:

     Nie może się wyadmirować jej męztwa, wytrwałości, energii i charakteru.

     He can't admire her bravery, perseverance, energy and character enough.

   • 1885, Narcyza Żmichowska, Listy Narcyzy Żmichowskiej do rodziny i przyjaciół : opatrzone wstępem‎, volume 2, page 563:

     Pani D. tego roczna mężatka nie mogła się „wyadmirować“ jakichś dwóch swoich sąsiadek a twoich elewek.

     Mrs. D. woman couldn't "admire" this year-old married woman and some two of her neighbors and your elewki enough.

   • 1928, Maria Grossek-Korycka, Świat kobiecy‎, page 52:

     Zostałam za to wycałowana i wyadmirowana.

     I was kissed and admired for it.

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wyadmirować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 792