wyręczyć

Polish

From wy- +‎ ręczyć.

wyręczyć pf (imperfective wyręczać)

(transitive) to relieve somebody of something
(reflexive with się) to make use of somebody (to have one's work done by somebody else)

Conjugation of wyręczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyręczyć
future tense	1^st	wyręczę			wyręczymy
	2^nd	wyręczysz			wyręczycie
	3^rd	wyręczy			wyręczą
	impersonal	wyręczy się
past tense	1^st	wyręczyłem, -(e)m wyręczył	wyręczyłam, -(e)m wyręczyła	wyręczyłom, -(e)m wyręczyło	wyręczyliśmy, -(e)śmy wyręczyli	wyręczyłyśmy, -(e)śmy wyręczyły
	2^nd	wyręczyłeś, -(e)ś wyręczył	wyręczyłaś, -(e)ś wyręczyła	wyręczyłoś, -(e)ś wyręczyło	wyręczyliście, -(e)ście wyręczyli	wyręczyłyście, -(e)ście wyręczyły
	3^rd	wyręczył	wyręczyła	wyręczyło	wyręczyli	wyręczyły
	impersonal	wyręczono
conditional	1^st	wyręczyłbym, bym wyręczył	wyręczyłabym, bym wyręczyła	wyręczyłobym, bym wyręczyło	wyręczylibyśmy, byśmy wyręczyli	wyręczyłybyśmy, byśmy wyręczyły
	2^nd	wyręczyłbyś, byś wyręczył	wyręczyłabyś, byś wyręczyła	wyręczyłobyś, byś wyręczyło	wyręczylibyście, byście wyręczyli	wyręczyłybyście, byście wyręczyły
	3^rd	wyręczyłby, by wyręczył	wyręczyłaby, by wyręczyła	wyręczyłoby, by wyręczyło	wyręczyliby, by wyręczyli	wyręczyłyby, by wyręczyły
	impersonal	wyręczono by
imperative	1^st	niech wyręczę			wyręczmy
	2^nd	wyręcz			wyręczcie
	3^rd	niech wyręczy			niech wyręczą
passive adjectival participle		wyręczony	wyręczona	wyręczone	wyręczeni	wyręczone
anterior adverbial participle		wyręczywszy
verbal noun		wyręczenie

noun