wyryć

From wy- +‎ ryć. First attested in the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɨrɨt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɨrɨt͡ɕ/

wyryć pf

1. (attested in Lesser Poland) to destroy by digging
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎, Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 79, 14:

     Wiryl iø (sc. winnicę, exterminavit eam) wprz z lassa

     [Wyrył ją (sc. winnicę, exterminavit eam) wprz z lasa]

2. to dig out (to remove by digging)
   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 19, 14:

     Nye... przenyeszes myedz blisznego swego, ges to sø virili (quos fixerunt) pirwszy k gimyenyv twemv

     [Nie... przeniesiesz miedz bliznego swego, jeż to są wyryli (quos fixerunt) pirwszy k jimieniu twemu]

3. to carve out, to etch out
   • 1874-1891 [1462], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{, ,} , volume XXV, page 270:

     Vyryly byly sculpebant

     [Wyryli byli sculpebant]

• Polish: wyryć

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wyryć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish wyryć. By surface analysis, wy- +‎ ryć.

• IPA^(key): /ˈvɘ.rɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘrɘt͡ɕ
• Syllabification: wy‧ryć

wyryć pf (imperfective ryć)

1. (transitive) to etch out letters, to engrave

   Synonym: wyżłobić

2. (transitive) to dig out (to remove earth)

wyryć pf

1. (transitive or reflexive) to etch (to make a lasting immpression)
2. (transitive, colloquial) to bone up, to learn by heart

   Synonym: wykuć

• wyryć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyryć in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1814) “wyryć”, in Słownik języka polskiego, volume 4, page 481
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wyryć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wyryć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 1015
• wyryć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego