wystarczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ starczyć. First attested in the 16th century. Compare Kashubian wëstarczëc and Silesian wystarczyć.

Pronunciation

IPA^(key): /vɨˈstar.t͡ʂɨt͡ɕ/
(Middle Polish) IPA^(key): /vɨˈstar.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -art͡ʂɨt͡ɕ
Syllabification: wy‧star‧czyć

Verb

wystarczyć pf (imperfective wystarczać)

(intransitive) to suffice, to be enough, to do (to occur in sufficient quantity or degree) , , or , or
Synonym: starczyć

Antonyms: braknąć, zabraknąć
(intransitive) to suffice, to be enough, to do (to be a sufficient cause or reason) or
Synonym: starczyć
(intransitive) to do (to be a sufficient replacement) ,
Synonym: starczyć
(obsolete, intransitive) to manage (to be able to do)
(obsolete, intransitive) to afford (to have enough money for)

Conjugation

Conjugation of wystarczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wystarczyć
future tense	1^st	wystarczę			wystarczymy
	2^nd	wystarczysz			wystarczycie
	3^rd	wystarczy			wystarczą
	impersonal	wystarczy się
past tense	1^st	wystarczyłem, -(e)m wystarczył	wystarczyłam, -(e)m wystarczyła	wystarczyłom, -(e)m wystarczyło	wystarczyliśmy, -(e)śmy wystarczyli	wystarczyłyśmy, -(e)śmy wystarczyły
	2^nd	wystarczyłeś, -(e)ś wystarczył	wystarczyłaś, -(e)ś wystarczyła	wystarczyłoś, -(e)ś wystarczyło	wystarczyliście, -(e)ście wystarczyli	wystarczyłyście, -(e)ście wystarczyły
	3^rd	wystarczył	wystarczyła	wystarczyło	wystarczyli	wystarczyły
	impersonal	wystarczono
conditional	1^st	wystarczyłbym, bym wystarczył	wystarczyłabym, bym wystarczyła	wystarczyłobym, bym wystarczyło	wystarczylibyśmy, byśmy wystarczyli	wystarczyłybyśmy, byśmy wystarczyły
	2^nd	wystarczyłbyś, byś wystarczył	wystarczyłabyś, byś wystarczyła	wystarczyłobyś, byś wystarczyło	wystarczylibyście, byście wystarczyli	wystarczyłybyście, byście wystarczyły
	3^rd	wystarczyłby, by wystarczył	wystarczyłaby, by wystarczyła	wystarczyłoby, by wystarczyło	wystarczyliby, by wystarczyli	wystarczyłyby, by wystarczyły
	impersonal	wystarczono by
imperative	1^st	niech wystarczę			wystarczmy
	2^nd	wystarcz			wystarczcie
	3^rd	niech wystarczy			niech wystarczą
anterior adverbial participle		wystarczywszy
verbal noun		wystarczenie

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), wystarczyć is one of the most used words in Polish, appearing 20 times in scientific texts, 7 times in news, 13 times in essays, 13 times in fiction, and 41 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 94 times, making it the 675th most common word in a corpus of 500,000 words.

References

^ Boryś, Wiesław (2005) “starczyć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wystarczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
^ Ida Kurcz (1990) “wystarczyć”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎ (in Polish), volume 2, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 712

Silesian

Etymology

From wy- +‎ starczyć. Compare Silesian wystarczyć.

Pronunciation

IPA^(key): /vɨˈstart͡ʂɨt͡ɕ/
Rhymes: -art͡ʂɨt͡ɕ
Syllabification: wy‧star‧czyć

Verb

wystarczyć pf (imperfective wystarczać)

(intransitive) to last, to suffice, to be enough
Synonym: starczyć

Conjugation

Conjugation of wystarczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wystarczyć
future tense	1^st	wystarczã			wystarczymy
	2^nd	wystarczysz			wystarczycie
	3^rd	wystarczy			wystarczōm
past tense	1^st	wystarczōłch, wystarczōłech, wystarczōł żech	wystarczyłach wystarczyła żech	wystarczyłoch¹⁾ wystarczyło żech¹⁾	wystarczylimy, wystarczylichmy	wystarczyłymy, wystarczyłychmy
	2^nd	wystarczōłś, wystarczōłeś, wystarczōł żeś	wystarczyłaś wystarczyła żeś	wystarczyłoś¹⁾ wystarczyło żeś¹⁾	wystarczyliście, wystarczyli żeście	wystarczyłyście, wystarczyły żeście
	3^rd	wystarczōł	wystarczyła	wystarczyło	wystarczyli	wystarczyły
pluperfect tense²⁾	1^st	bōłch wystarczōł, bōłech wystarczōł, bōł żech wystarczōł	byłach wystarczyła była żech wystarczyła	byłoch wystarczyło¹⁾ było żech wystarczyło¹⁾	byli my wystarczyli, bylichmy wystarczyli	były my wystarczyły, byłychmy wystarczyły
	2^nd	bōłś wystarczōł, bōłeś wystarczōł, bōł żeś wystarczōł	byłaś wystarczyła była żeś wystarczyła	byłoś wystarczyło¹⁾ było żeś wystarczyło¹⁾	byliście wystarczyli, byli żeście wystarczyli	byłyście wystarczyły, były żeście wystarczyły
	3^rd	bōł wystarczōł	była wystarczyła	było wystarczyło¹⁾	były my wystarczyli, byłychmy wystarczyli	były wystarczyły
conditional	1^st	bych wystarczōł	bych wystarczyła	byście wystarczyli	by my wystarczyły, bychmy wystarczyły
	2^nd	byś wystarczōł	byś wystarczyła	byście wystarczyli	byście wystarczyły
	3^rd	by wystarczōł	by wystarczyła	by wystarczyło	by wystarczyli	by wystarczyły
imperative	1^st	niych wystarczã			wystarczmy
	2^nd	wystarcz			wystarczcie
	3^rd	niych wystarczy			niych wystarczōm
verbal noun		wystarczynie
¹⁾ Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms. ²⁾ The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

wystarczyć

Contents

Polish

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Trivia

References

Further reading

Silesian

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia