From yönelme (“formatting, orientating”) + durum (“case”).
yönelme durumu (definite accusative yönelme durumunu, plural )
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | yönelme durumu | |
Definite accusative | yönelme durumunu | |
Singular | Plural | |
Nominative | yönelme durumu | yönelme durumları |
Definite accusative | yönelme durumunu | yönelme durumlarını |
Dative | yönelme durumuna | yönelme durumlarına |
Locative | yönelme durumunda | yönelme durumlarında |
Ablative | yönelme durumundan | yönelme durumlarından |
Genitive | yönelme durumunun | yönelme durumlarının |