yemin
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | yemin | yeminler |
genitive | yeminniñ | yeminlerniñ |
dative | yeminge | yeminlerge |
accusative | yeminni | yeminlerni |
locative | yeminde | yeminlerde |
ablative | yeminden | yeminlerden |
From Ottoman Turkish یمین (yemin, “oath”), from Arabic يَمِين (yamīn).
yemin (definite accusative yemini, plural yeminler)
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | yemin | |
Definite accusative | yemini | |
Singular | Plural | |
Nominative | yemin | yeminler |
Definite accusative | yemini | yeminleri |
Dative | yemine | yeminlere |
Locative | yeminde | yeminlerde |
Ablative | yeminden | yeminlerden |
Genitive | yeminin | yeminlerin |
See the etymology of the corresponding lemma form.
yemin