From yfir (“over”) + maður (“person”).
yfirmaður m (genitive singular yfirmanns, nominative plural yfirmenn)
maður | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | yfirmaður | yfirmaðurinn | yfirmenn | yfirmennirnir |
accusative | yfirmann | yfirmanninn | yfirmenn | yfirmennina |
dative | yfirmanni | yfirmanninum | yfirmönnum | yfirmönnunum |
genitive | yfirmanns | yfirmannsins | yfirmanna | yfirmannanna |