zawierzać

From zawierzyć +‎ -ać. First attested in 1775.^[1]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛʐat͡ɕ
• Syllabification: za‧wie‧rzać

zawierzać impf (perfective zawierzyć)

1. (intransitive, literary) to trust (to entrust one's fate with someone else)

   Synonym: ufać

2. (intransitive, literary) to trust; to believe (to determine someone's words as true)

   Synonyms: ufać, wierzyć

3. (intransitive, literary) to trust; to believe (to be convinced that someone has the proper abilities and will use them appropriately)

   Synonyms: wierzyć, ufać

4. (intransitive, literary) to trust (to believe that some object is good and that one can use it)

   Synonym: ufać

5. (transitive, literary) to entrust (to give to someone's care or for them to use)

   Synonym: powierzać

6. (transitive, literary) to entrust (to confide in trust)

   Synonyms: powierzać, zwierzać

7. (reflexive with się, archaic or literary) to entrust (to rely on someone or something with confidence)

   Synonym: powierzać się

• zawierzać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zawierzać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zawierzać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zawierzać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zawierzać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zawierzać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 342
• zawierzać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego