zdobyć

From z- +‎ dobyć.^[1][2][3] First attested in the 16th century.^[4][5] Compare Kashubian zdobëc and Slovincian zdôbëc.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔbɘt͡ɕ
• Syllabification: zdo‧być

zdobyć pf (imperfective zdobywać)

1. (transitive) to obtain, to acquire, to gain (to get after much striving)

   Synonyms: osiągnąć, pozyskać, uzyskać, zyskać

2. (transitive) to obtain, to acquire, to gain (to ensure someone as an ally after much striving)

   Synonyms: pozyskać, zyskać

3. (transitive) to gain, to acquire, to gain; to capture, to take, to win (to conquer and gain control of in fight)

   Synonym: wziąć

4. (transitive) to conquer (with great effort to reach a place that is difficult to reach)
5. (transitive) to take away (to deprive someone of something by force)
6. (transitive) to score (to gain points in game or something similar)
7. (transitive, obsolete) to stock up (to create a stockpile of something)
8. (reflexive with się) to summon up, to muster (to accomplish something after much striving)
9. (reflexive with się) to summon up, to muster (to gain something after much striving)
10. (reflexive with się, obsolete) to be gained

• zdobyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdobyć się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdobyć in Polish dictionaries at PWN
• “ZDOBYĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 01.10.2009
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zdobyć”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zdobyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zdobyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 412
• zdobyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• zdobyć się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego