From zelf- + stand + -ig, calque of German selbstständig. First attested in the late sixteenth century. Compare also English selfstanding.
zelfstandig (comparative zelfstandiger, superlative zelfstandigst)
Declension of zelfstandig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | zelfstandig | |||
inflected | zelfstandige | |||
comparative | zelfstandiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | zelfstandig | zelfstandiger | het zelfstandigst het zelfstandigste | |
indefinite | m./f. sing. | zelfstandige | zelfstandigere | zelfstandigste |
n. sing. | zelfstandig | zelfstandiger | zelfstandigste | |
plural | zelfstandige | zelfstandigere | zelfstandigste | |
definite | zelfstandige | zelfstandigere | zelfstandigste | |
partitive | zelfstandigs | zelfstandigers | — |