zeprzeć

From ze- +‎ przeć. First attested in 1418.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zɛpr̝ɛt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zɛpr̝ɛt͡ɕ/

zeprzeć pf

1. (law, attested in Masovia) to defeat in court, to obtain a conviction
   • 1950 [1474], Władysław Kuraszkiewicz, Adam Wolff, editors, Zapiski i roty polskie XV-XVI wieku z ksiąg sądowych ziemi warszawskiej, number 1384, Warsaw:

     Jakom ja... nye oral na Ianovye na rszyszku... na vyenye nyeboszky Anny..., kthore vyano on okupyl s *przyszvolenyen blyszych, nye *szparwh gego pravem

     [Jakom ja... nie orał na Janowie na rżysku... na wienie niebożki Anny..., ktore wiano on okupił z przyzwoleniem bliszych, nie zparw jego prawem]

2. (reflexive with się, attested in Sieradz-Łęczyca) to clash in battle
   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{, ,} , volume XXII, Łęczyca, page 26:

     Congrediens, gl. ad bellum veniens, ad certamen adiunctus sparwschy szą, schodzącz szą

     [Congrediens, gl. ad bellum veniens, ad certamen adiunctus zparwszy się, schodząc się]

3. (reflexive with się, law, attested in Sieradz-Łęczyca) to have a case with someone in court; to go to court with someone
   • 1897 [1418], Teki Adolfa Pawińskiego‎, volume IV, number 3166, Łęczyca Land:

     Jaco sø thi quatuor marce, quid sø sø o ne sparli, thi sø vinesoni de Gostinky s ocziszni de paterno

     [Jako są ty quatuor marce, quid się są o nie zparli, ty są wyniesiony de Gostynki s oczyzny de paterno]

• Polish: zeprzeć

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zeprzeć, zeprzeć się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish zaprzeć. By surface analysis, za- +‎ przeć. Compare Kashubian zeprzéc.

• Rhymes: -ɛpʂɛt͡ɕ
• Syllabification: ze‧przeć

zeprzeć pf (imperfective spierać)

1. (transitive, Middle Polish) to push off (to remove by pushing)
2. (reflexive with się, obsolete) to argue, to quarrel, to feud

From ze- +‎ przeć.

• IPA^(key): /ˈzɛ.pʂɛt͡ɕ/
• Rhymes: -ɛpʂɛt͡ɕ
• Syllabification: ze‧przeć

zeprzeć pf

1. (transitive) to partially rot due to dampness

• zeprzeć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zeprzeć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zeprzeć się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Wiesław Morawski (26.01.2023) “ZEPRZEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zeprzeć”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zeprzeć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zeprzeć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 238
• zeprzeć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• zeprzeć się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego