űz + -em. Created during the Hungarian language reform, which took place in the 18th–19th centuries.[1] Calque of German Betrieb from betreiben and ultimately treiben.[2]
üzem (plural üzemek)
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | üzem | üzemek |
| accusative | üzemet | üzemeket |
| dative | üzemnek | üzemeknek |
| instrumental | üzemmel | üzemekkel |
| causal-final | üzemért | üzemekért |
| translative | üzemmé | üzemekké |
| terminative | üzemig | üzemekig |
| essive-formal | üzemként | üzemekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | üzemben | üzemekben |
| superessive | üzemen | üzemeken |
| adessive | üzemnél | üzemeknél |
| illative | üzembe | üzemekbe |
| sublative | üzemre | üzemekre |
| allative | üzemhez | üzemekhez |
| elative | üzemből | üzemekből |
| delative | üzemről | üzemekről |
| ablative | üzemtől | üzemektől |
| non-attributive possessive - singular |
üzemé | üzemeké |
| non-attributive possessive - plural |
üzeméi | üzemekéi |
| Possessive forms of üzem | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | üzemem | üzemeim |
| 2nd person sing. | üzemed | üzemeid |
| 3rd person sing. | üzeme | üzemei |
| 1st person plural | üzemünk | üzemeink |
| 2nd person plural | üzemetek | üzemeitek |
| 3rd person plural | üzemük | üzemeik |