Learned borrowing from Ancient Greek ἀγένειος (agéneios, “beardless, boyish”) from privative ἀ- (“not”) + γένειον (géneion, “beard”).[1] By surface analysis, α- + γένι (“beard in Modern Greek”).
αγένειος • (agéneios) m (feminine αγένειος, neuter αγένειο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αγένειος (agéneios) | αγένειος (agéneios) | αγένειο (agéneio) | αγένειοι (agéneioi) | αγένειοι (agéneioi) | αγένεια (agéneia) | |
genitive | αγένειου (agéneiou) | αγένειου (agéneiou) | αγένειου (agéneiou) | αγένειων (agéneion) | αγένειων (agéneion) | αγένειων (agéneion) | |
accusative | αγένειο (agéneio) | αγένειο (agéneio) | αγένειο (agéneio) | αγένειους (agéneious) | αγένειους (agéneious) | αγένεια (agéneia) | |
vocative | αγένειε (agéneie) | αγένειε (agéneie) | αγένειο (agéneio) | αγένειοι (agéneioi) | αγένειοι (agéneioi) | αγένεια (agéneia) |