αιτιοκρατικός • (aitiokratikós) m (feminine αιτιοκρατική, neuter αιτιοκρατικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αιτιοκρατικός (aitiokratikós) | αιτιοκρατική (aitiokratikí) | αιτιοκρατικό (aitiokratikó) | αιτιοκρατικοί (aitiokratikoí) | αιτιοκρατικές (aitiokratikés) | αιτιοκρατικά (aitiokratiká) | |
| genitive | αιτιοκρατικού (aitiokratikoú) | αιτιοκρατικής (aitiokratikís) | αιτιοκρατικού (aitiokratikoú) | αιτιοκρατικών (aitiokratikón) | αιτιοκρατικών (aitiokratikón) | αιτιοκρατικών (aitiokratikón) | |
| accusative | αιτιοκρατικό (aitiokratikó) | αιτιοκρατική (aitiokratikí) | αιτιοκρατικό (aitiokratikó) | αιτιοκρατικούς (aitiokratikoús) | αιτιοκρατικές (aitiokratikés) | αιτιοκρατικά (aitiokratiká) | |
| vocative | αιτιοκρατικέ (aitiokratiké) | αιτιοκρατική (aitiokratikí) | αιτιοκρατικό (aitiokratikó) | αιτιοκρατικοί (aitiokratikoí) | αιτιοκρατικές (aitiokratikés) | αιτιοκρατικά (aitiokratiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αιτιοκρατικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αιτιοκρατικός, etc.)