ανακριτικός • (anakritikós) m (feminine ανακριτική, neuter ανακριτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανακριτικός (anakritikós) | ανακριτική (anakritikí) | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτικοί (anakritikoí) | ανακριτικές (anakritikés) | ανακριτικά (anakritiká) | |
genitive | ανακριτικού (anakritikoú) | ανακριτικής (anakritikís) | ανακριτικού (anakritikoú) | ανακριτικών (anakritikón) | ανακριτικών (anakritikón) | ανακριτικών (anakritikón) | |
accusative | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτική (anakritikí) | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτικούς (anakritikoús) | ανακριτικές (anakritikés) | ανακριτικά (anakritiká) | |
vocative | ανακριτικέ (anakritiké) | ανακριτική (anakritikí) | ανακριτικό (anakritikó) | ανακριτικοί (anakritikoí) | ανακριτικές (anakritikés) | ανακριτικά (anakritiká) |