From Ancient Greek ἀναπόδραστος (anapódrastos, “inescapable”), from ἀν- (an-, “not”) + ἀποδιδράσκω (apodidráskō, “escape”).
αναπόδραστος • (anapódrastos) m (feminine αναπόδραστη, neuter αναπόδραστο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναπόδραστος (anapódrastos) | αναπόδραστη (anapódrasti) | αναπόδραστο (anapódrasto) | αναπόδραστοι (anapódrastoi) | αναπόδραστες (anapódrastes) | αναπόδραστα (anapódrasta) | |
| genitive | αναπόδραστου (anapódrastou) | αναπόδραστης (anapódrastis) | αναπόδραστου (anapódrastou) | αναπόδραστων (anapódraston) | αναπόδραστων (anapódraston) | αναπόδραστων (anapódraston) | |
| accusative | αναπόδραστο (anapódrasto) | αναπόδραστη (anapódrasti) | αναπόδραστο (anapódrasto) | αναπόδραστους (anapódrastous) | αναπόδραστες (anapódrastes) | αναπόδραστα (anapódrasta) | |
| vocative | αναπόδραστε (anapódraste) | αναπόδραστη (anapódrasti) | αναπόδραστο (anapódrasto) | αναπόδραστοι (anapódrastoi) | αναπόδραστες (anapódrastes) | αναπόδραστα (anapódrasta) | |