αποκοιμισμένος • (apokoimisménos) m (feminine αποκοιμισμένη, neuter αποκοιμισμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αποκοιμισμένος (apokoimisménos) | αποκοιμισμένη (apokoimisméni) | αποκοιμισμένο (apokoimisméno) | αποκοιμισμένοι (apokoimisménoi) | αποκοιμισμένες (apokoimisménes) | αποκοιμισμένα (apokoimisména) | |
| genitive | αποκοιμισμένου (apokoimisménou) | αποκοιμισμένης (apokoimisménis) | αποκοιμισμένου (apokoimisménou) | αποκοιμισμένων (apokoimisménon) | αποκοιμισμένων (apokoimisménon) | αποκοιμισμένων (apokoimisménon) | |
| accusative | αποκοιμισμένο (apokoimisméno) | αποκοιμισμένη (apokoimisméni) | αποκοιμισμένο (apokoimisméno) | αποκοιμισμένους (apokoimisménous) | αποκοιμισμένες (apokoimisménes) | αποκοιμισμένα (apokoimisména) | |
| vocative | αποκοιμισμένε (apokoimisméne) | αποκοιμισμένη (apokoimisméni) | αποκοιμισμένο (apokoimisméno) | αποκοιμισμένοι (apokoimisménoi) | αποκοιμισμένες (apokoimisménes) | αποκοιμισμένα (apokoimisména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αποκοιμισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αποκοιμισμένος, etc.)