βυζαντινός • (vyzantinós) m (feminine βυζαντινή, neuter βυζαντινό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | βυζαντινός (vyzantinós) | βυζαντινή (vyzantiní) | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινοί (vyzantinoí) | βυζαντινές (vyzantinés) | βυζαντινά (vyzantiná) | |
genitive | βυζαντινού (vyzantinoú) | βυζαντινής (vyzantinís) | βυζαντινού (vyzantinoú) | βυζαντινών (vyzantinón) | βυζαντινών (vyzantinón) | βυζαντινών (vyzantinón) | |
accusative | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινή (vyzantiní) | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινούς (vyzantinoús) | βυζαντινές (vyzantinés) | βυζαντινά (vyzantiná) | |
vocative | βυζαντινέ (vyzantiné) | βυζαντινή (vyzantiní) | βυζαντινό (vyzantinó) | βυζαντινοί (vyzantinoí) | βυζαντινές (vyzantinés) | βυζαντινά (vyzantiná) |