δί- (δις) (dí- (dis), “two, twice”) + γλώσσα (glóssa, “tongue, language”)
δίγλωσσος • (díglossos) m (feminine δίγλωσση, neuter δίγλωσσο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δίγλωσσος (díglossos) | δίγλωσση (díglossi) | δίγλωσσο (díglosso) | δίγλωσσοι (díglossoi) | δίγλωσσες (díglosses) | δίγλωσσα (díglossa) | |
genitive | δίγλωσσου (díglossou) | δίγλωσσης (díglossis) | δίγλωσσου (díglossou) | δίγλωσσων (díglosson) | δίγλωσσων (díglosson) | δίγλωσσων (díglosson) | |
accusative | δίγλωσσο (díglosso) | δίγλωσση (díglossi) | δίγλωσσο (díglosso) | δίγλωσσους (díglossous) | δίγλωσσες (díglosses) | δίγλωσσα (díglossa) | |
vocative | δίγλωσσε (díglosse) | δίγλωσση (díglossi) | δίγλωσσο (díglosso) | δίγλωσσοι (díglossoi) | δίγλωσσες (díglosses) | δίγλωσσα (díglossa) |