Feminine form of δοῦλος (doûlos, “slave”)
δούλη • (doúlē) f (genitive δούλης); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ δούλη hē doúlē |
τὼ δούλᾱ tṑ doúlā |
αἱ δοῦλαι hai doûlai | ||||||||||
Genitive | τῆς δούλης tês doúlēs |
τοῖν δούλαιν toîn doúlain |
τῶν δουλῶν tôn doulôn | ||||||||||
Dative | τῇ δούλῃ têi doúlēi |
τοῖν δούλαιν toîn doúlain |
ταῖς δούλαις taîs doúlais | ||||||||||
Accusative | τὴν δούλην tḕn doúlēn |
τὼ δούλᾱ tṑ doúlā |
τᾱ̀ς δούλᾱς tā̀s doúlās | ||||||||||
Vocative | δούλη doúlē |
δούλᾱ doúlā |
δοῦλαι doûlai | ||||||||||
Notes: |
|
δούλη • (doúlē)
The ancient δούλη (doúlē), used in ecclesiastical or formal phrases. Compare to the modern feminine δούλα (doúla) (with standard modern feminine suffix -α)
δούλη • (doúli) f (plural δούλες, masculine δούλος)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | δούλη (doúli) | δούλες (doúles) |
genitive | δούλης (doúlis) | δουλών (doulón) |
accusative | δούλη (doúli) | δούλες (doúles) |
vocative | δούλη (doúli) | δούλες (doúles) |
Compare the declension of the modern form δούλα (doúla, “slave”).