From Ancient Greek ἐαρινός (earinós).
εαρινός • (earinós) m (feminine εαρινή, neuter εαρινό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | εαρινός (earinós) | εαρινή (eariní) | εαρινό (earinó) | εαρινοί (earinoí) | εαρινές (earinés) | εαρινά (eariná) | |
genitive | εαρινού (earinoú) | εαρινής (earinís) | εαρινού (earinoú) | εαρινών (earinón) | εαρινών (earinón) | εαρινών (earinón) | |
accusative | εαρινό (earinó) | εαρινή (eariní) | εαρινό (earinó) | εαρινούς (earinoús) | εαρινές (earinés) | εαρινά (eariná) | |
vocative | εαρινέ (eariné) | εαρινή (eariní) | εαρινό (earinó) | εαρινοί (earinoí) | εαρινές (earinés) | εαρινά (eariná) |