Learned borrowing from Ancient Greek ἐδώδιμος (edṓdimos).[1]
εδώδιμος • (edódimos) m (feminine εδώδιμη, neuter εδώδιμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | εδώδιμος (edódimos) | εδώδιμη (edódimi) | εδώδιμο (edódimo) | εδώδιμοι (edódimoi) | εδώδιμες (edódimes) | εδώδιμα (edódima) | |
genitive | εδώδιμου (edódimou) | εδώδιμης (edódimis) | εδώδιμου (edódimou) | εδώδιμων (edódimon) | εδώδιμων (edódimon) | εδώδιμων (edódimon) | |
accusative | εδώδιμο (edódimo) | εδώδιμη (edódimi) | εδώδιμο (edódimo) | εδώδιμους (edódimous) | εδώδιμες (edódimes) | εδώδιμα (edódima) | |
vocative | εδώδιμε (edódime) | εδώδιμη (edódimi) | εδώδιμο (edódimo) | εδώδιμοι (edódimoi) | εδώδιμες (edódimes) | εδώδιμα (edódima) |