ηνωμένος • (inoménos) m (feminine ηνωμένη, neuter ηνωμένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ηνωμένός (inoménós) | ηνωμένή (inoméní) | ηνωμένό (inoménó) | ηνωμένοί (inoménoí) | ηνωμένές (inoménés) | ηνωμένά (inoméná) | |
genitive | ηνωμένού (inoménoú) | ηνωμένής (inoménís) | ηνωμένού (inoménoú) | ηνωμένών (inoménón) | ηνωμένών (inoménón) | ηνωμένών (inoménón) | |
accusative | ηνωμένό (inoménó) | ηνωμένή (inoméní) | ηνωμένό (inoménó) | ηνωμένούς (inoménoús) | ηνωμένές (inoménés) | ηνωμένά (inoméná) | |
vocative | ηνωμένέ (inoméné) | ηνωμένή (inoméní) | ηνωμένό (inoménó) | ηνωμένοί (inoménoí) | ηνωμένές (inoménés) | ηνωμένά (inoméná) |