From Proto-Indo-European *ḱowilos, from *ḱewH- (“hollow”) (which may be identical to *ḱewh₁- (“to swell”)). Cognates include Latin cavus (“cave”), Middle Irish cúa (“hollow”), Old English hol (English hole, hollow), Albanian thellë (“deep”),[1] and Sanskrit शून्य (śūnyá, “zero, empty”).
κοῖλος • (koîlos) m (feminine κοίλη, neuter κοῖλον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κοῖλος koîlos |
κοίλη koílē |
κοῖλον koîlon |
κοίλω koílō |
κοίλᾱ koílā |
κοίλω koílō |
κοῖλοι koîloi |
κοῖλαι koîlai |
κοῖλᾰ koîlă | |||||
Genitive | κοίλου koílou |
κοίλης koílēs |
κοίλου koílou |
κοίλοιν koíloin |
κοίλαιν koílain |
κοίλοιν koíloin |
κοίλων koílōn |
κοίλων koílōn |
κοίλων koílōn | |||||
Dative | κοίλῳ koílōi |
κοίλῃ koílēi |
κοίλῳ koílōi |
κοίλοιν koíloin |
κοίλαιν koílain |
κοίλοιν koíloin |
κοίλοις koílois |
κοίλαις koílais |
κοίλοις koílois | |||||
Accusative | κοῖλον koîlon |
κοίλην koílēn |
κοῖλον koîlon |
κοίλω koílō |
κοίλᾱ koílā |
κοίλω koílō |
κοίλους koílous |
κοίλᾱς koílās |
κοῖλᾰ koîlă | |||||
Vocative | κοῖλε koîle |
κοίλη koílē |
κοῖλον koîlon |
κοίλω koílō |
κοίλᾱ koílā |
κοίλω koílō |
κοῖλοι koîloi |
κοῖλαι koîlai |
κοῖλᾰ koîlă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κοίλως koílōs |
κοιλότερος koilóteros |
κοιλότᾰτος koilótătos | ||||||||||||
Notes: |
|
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κοῖλος koîlos |
κοίλη koílē |
κοῖλον koîlon |
κοίλω koílō |
κοίλᾱ koílā |
κοίλω koílō |
κοῖλοι koîloi |
κοῖλαι koîlai |
κοῖλᾰ koîlă | |||||
Genitive | κοίλου / κοιλοῖο / κοίλοιο / κοιλόο / κοίλοο koílou / koiloîo / koíloio / koilóo / koíloo |
κοίλης koílēs |
κοίλου / κοιλοῖο / κοίλοιο / κοιλόο / κοίλοο koílou / koiloîo / koíloio / koilóo / koíloo |
κοίλοιῐν koíloiĭn |
κοίλαιν / κοίλαιῐν / κοίλῃῐν koílai(ĭ)n / koílēiĭn |
κοίλοιῐν koíloiĭn |
κοίλων koílōn |
κοιλᾱ́ων / κοιλέ͜ων / κοιλῶν koilā́ōn / koilé͜ōn / koilôn |
κοίλων koílōn | |||||
Dative | κοίλῳ koílōi |
κοίλῃ koílēi |
κοίλῳ koílōi |
κοίλοιῐν koíloiĭn |
κοίλαιν / κοίλαιῐν / κοίλῃῐν koílai(ĭ)n / koílēiĭn |
κοίλοιῐν koíloiĭn |
κοίλοισῐ / κοίλοισῐν / κοίλοις koíloisĭ(n) / koílois |
κοίλῃσῐ / κοίλῃσῐν / κοίλῃς / κοίλαις koílēisĭ(n) / koílēis / koílais |
κοίλοισῐ / κοίλοισῐν / κοίλοις koíloisĭ(n) / koílois | |||||
Accusative | κοῖλον koîlon |
κοίλην koílēn |
κοῖλον koîlon |
κοίλω koílō |
κοίλᾱ koílā |
κοίλω koílō |
κοίλους koílous |
κοίλᾱς koílās |
κοῖλᾰ koîlă | |||||
Vocative | κοῖλε koîle |
κοίλη koílē |
κοῖλον koîlon |
κοίλω koílō |
κοίλᾱ koílā |
κοίλω koílō |
κοῖλοι koîloi |
κοῖλαι koîlai |
κοῖλᾰ koîlă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κοίλως koílōs |
κοιλότερος koilóteros |
κοιλότᾰτος koilótătos | ||||||||||||
Notes: |
|