From the root of μανθάνω (manthánō, “I learn”) + -μα (-ma, result noun suffix).
μάθημα • (máthēma) n (genitive μαθήματος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μάθημᾰ tò máthēmă |
τὼ μαθήμᾰτε tṑ mathḗmăte |
τᾰ̀ μαθήμᾰτᾰ tằ mathḗmătă | ||||||||||
Genitive | τοῦ μαθήμᾰτος toû mathḗmătos |
τοῖν μαθημᾰ́τοιν toîn mathēmắtoin |
τῶν μαθημᾰ́των tôn mathēmắtōn | ||||||||||
Dative | τῷ μαθήμᾰτῐ tôi mathḗmătĭ |
τοῖν μαθημᾰ́τοιν toîn mathēmắtoin |
τοῖς μαθήμᾰσῐ / μαθήμᾰσῐν toîs mathḗmăsĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ μάθημᾰ tò máthēmă |
τὼ μαθήμᾰτε tṑ mathḗmăte |
τᾰ̀ μαθήμᾰτᾰ tằ mathḗmătă | ||||||||||
Vocative | μάθημᾰ máthēmă |
μαθήμᾰτε mathḗmăte |
μαθήμᾰτᾰ mathḗmătă | ||||||||||
Notes: |
|
μαθαίνω (mathaíno, “to learn”) + -μα (-ma)
μάθημα • (máthima) n (plural μαθήματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | μάθημα (máthima) | μαθήματα (mathímata) |
genitive | μαθήματος (mathímatos) | μαθημάτων (mathimáton) |
accusative | μάθημα (máthima) | μαθήματα (mathímata) |
vocative | μάθημα (máthima) | μαθήματα (mathímata) |