From the root of μανθάνω (manthánō, “I learn”) + -μα (-ma, result noun suffix).
μάθημα • (máthēma) n (genitive μαθήματος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μάθημᾰ tò máthēma |
τὼ μαθήμᾰτε tṑ mathḗmate |
τᾰ̀ μαθήμᾰτᾰ tà mathḗmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ μαθήμᾰτος toû mathḗmatos |
τοῖν μαθημᾰ́τοιν toîn mathēmátoin |
τῶν μαθημᾰ́των tôn mathēmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ μαθήμᾰτῐ tôi mathḗmati |
τοῖν μαθημᾰ́τοιν toîn mathēmátoin |
τοῖς μαθήμᾰσῐ / μαθήμᾰσῐν toîs mathḗmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ μάθημᾰ tò máthēma |
τὼ μαθήμᾰτε tṑ mathḗmate |
τᾰ̀ μαθήμᾰτᾰ tà mathḗmata | ||||||||||
Vocative | μάθημᾰ máthēma |
μαθήμᾰτε mathḗmate |
μαθήμᾰτᾰ mathḗmata | ||||||||||
Notes: |
|
μαθαίνω (mathaíno, “to learn”) + -μα (-ma)
μάθημα • (máthima) n (plural μαθήματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | μάθημα (máthima) | μαθήματα (mathímata) |
genitive | μαθήματος (mathímatos) | μαθημάτων (mathimáton) |
accusative | μάθημα (máthima) | μαθήματα (mathímata) |
vocative | μάθημα (máthima) | μαθήματα (mathímata) |