From μετώνυμος (metṓnumos) (from μετα- (meta-) + ὄνομα (ónoma)) + -ίᾱ (-íā).
μετωνῠμίᾱ • (metōnumíā) f (genitive μετωνῠμίᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μετωνῠμίᾱ hē metōnumíā |
τὼ μετωνῠμίᾱ tṑ metōnumíā |
αἱ μετωνῠμίαι hai metōnumíai | ||||||||||
| Genitive | τῆς μετωνῠμίᾱς tês metōnumíās |
τοῖν μετωνῠμίαιν toîn metōnumíain |
τῶν μετωνῠμιῶν tôn metōnumiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ μετωνῠμίᾳ têi metōnumíāi |
τοῖν μετωνῠμίαιν toîn metōnumíain |
ταῖς μετωνῠμίαις taîs metōnumíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν μετωνῠμίᾱν tḕn metōnumíān |
τὼ μετωνῠμίᾱ tṑ metōnumíā |
τᾱ̀ς μετωνῠμίᾱς tā̀s metōnumíās | ||||||||||
| Vocative | μετωνῠμίᾱ metōnumíā |
μετωνῠμίᾱ metōnumíā |
μετωνῠμίαι metōnumíai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||