From μόνος (mónos, “alone”).
μονᾰχός • (monăkhós) m (feminine μονᾰχή, neuter μονᾰχόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | μονᾰχός monăkhós |
μονᾰχή monăkhḗ |
μονᾰχόν monăkhón |
μονᾰχώ monăkhṓ |
μονᾰχᾱ́ monăkhā́ |
μονᾰχώ monăkhṓ |
μονᾰχοί monăkhoí |
μονᾰχαί monăkhaí |
μονᾰχᾰ́ monăkhắ | |||||
Genitive | μονᾰχοῦ monăkhoû |
μονᾰχῆς monăkhês |
μονᾰχοῦ monăkhoû |
μονᾰχοῖν monăkhoîn |
μονᾰχαῖν monăkhaîn |
μονᾰχοῖν monăkhoîn |
μονᾰχῶν monăkhôn |
μονᾰχῶν monăkhôn |
μονᾰχῶν monăkhôn | |||||
Dative | μονᾰχῷ monăkhôi |
μονᾰχῇ monăkhêi |
μονᾰχῷ monăkhôi |
μονᾰχοῖν monăkhoîn |
μονᾰχαῖν monăkhaîn |
μονᾰχοῖν monăkhoîn |
μονᾰχοῖς monăkhoîs |
μονᾰχαῖς monăkhaîs |
μονᾰχοῖς monăkhoîs | |||||
Accusative | μονᾰχόν monăkhón |
μονᾰχήν monăkhḗn |
μονᾰχόν monăkhón |
μονᾰχώ monăkhṓ |
μονᾰχᾱ́ monăkhā́ |
μονᾰχώ monăkhṓ |
μονᾰχούς monăkhoús |
μονᾰχᾱ́ς monăkhā́s |
μονᾰχᾰ́ monăkhắ | |||||
Vocative | μονᾰχέ monăkhé |
μονᾰχή monăkhḗ |
μονᾰχόν monăkhón |
μονᾰχώ monăkhṓ |
μονᾰχᾱ́ monăkhā́ |
μονᾰχώ monăkhṓ |
μονᾰχοί monăkhoí |
μονᾰχαί monăkhaí |
μονᾰχᾰ́ monăkhắ | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μονᾰχῶς monăkhôs |
μονᾰχώτερος monăkhṓteros |
μονᾰχώτᾰτος monăkhṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|
μονᾰχός • (monăkhós) m (genitive μονᾰχοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ μονᾰχός ho monăkhós |
τὼ μονᾰχώ tṑ monăkhṓ |
οἱ μονᾰχοί hoi monăkhoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ μονᾰχοῦ toû monăkhoû |
τοῖν μονᾰχοῖν toîn monăkhoîn |
τῶν μονᾰχῶν tôn monăkhôn | ||||||||||
Dative | τῷ μονᾰχῷ tôi monăkhôi |
τοῖν μονᾰχοῖν toîn monăkhoîn |
τοῖς μονᾰχοῖς toîs monăkhoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν μονᾰχόν tòn monăkhón |
τὼ μονᾰχώ tṑ monăkhṓ |
τοὺς μονᾰχούς toùs monăkhoús | ||||||||||
Vocative | μονᾰχέ monăkhé |
μονᾰχώ monăkhṓ |
μονᾰχοί monăkhoí | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek μοναχός (monakhós, “single, solitary”), from μόνος (mónos, “alone”).
μοναχός • (monachós) m (plural μοναχοί, feminine μοναχή)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | μοναχός (monachós) | μοναχοί (monachoí) |
genitive | μοναχού (monachoú) | μοναχών (monachón) |
accusative | μοναχό (monachó) | μοναχούς (monachoús) |
vocative | μοναχέ (monaché) | μοναχοί (monachoí) |
(alternative form: μονάχος (monáchos))
μοναχός • (monachós) m (feminine μοναχή, neuter μοναχό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | μοναχός (monachós) | μοναχή (monachí) | μοναχό (monachó) | μοναχοί (monachoí) | μοναχές (monachés) | μοναχά (monachá) | |
genitive | μοναχού (monachoú) | μοναχής (monachís) | μοναχού (monachoú) | μοναχών (monachón) | μοναχών (monachón) | μοναχών (monachón) | |
accusative | μοναχό (monachó) | μοναχή (monachí) | μοναχό (monachó) | μοναχούς (monachoús) | μοναχές (monachés) | μοναχά (monachá) | |
vocative | μοναχέ (monaché) | μοναχή (monachí) | μοναχό (monachó) | μοναχοί (monachoí) | μοναχές (monachés) | μοναχά (monachá) |