From μόνος (mónos, “alone”).
μονᾰχός • (monakhós) m (feminine μονᾰχή, neuter μονᾰχόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | μονᾰχός monakhós |
μονᾰχή monakhḗ |
μονᾰχόν monakhón |
μονᾰχώ monakhṓ |
μονᾰχᾱ́ monakhā́ |
μονᾰχώ monakhṓ |
μονᾰχοί monakhoí |
μονᾰχαί monakhaí |
μονᾰχᾰ́ monakhá | |||||
Genitive | μονᾰχοῦ monakhoû |
μονᾰχῆς monakhês |
μονᾰχοῦ monakhoû |
μονᾰχοῖν monakhoîn |
μονᾰχαῖν monakhaîn |
μονᾰχοῖν monakhoîn |
μονᾰχῶν monakhôn |
μονᾰχῶν monakhôn |
μονᾰχῶν monakhôn | |||||
Dative | μονᾰχῷ monakhôi |
μονᾰχῇ monakhêi |
μονᾰχῷ monakhôi |
μονᾰχοῖν monakhoîn |
μονᾰχαῖν monakhaîn |
μονᾰχοῖν monakhoîn |
μονᾰχοῖς monakhoîs |
μονᾰχαῖς monakhaîs |
μονᾰχοῖς monakhoîs | |||||
Accusative | μονᾰχόν monakhón |
μονᾰχήν monakhḗn |
μονᾰχόν monakhón |
μονᾰχώ monakhṓ |
μονᾰχᾱ́ monakhā́ |
μονᾰχώ monakhṓ |
μονᾰχούς monakhoús |
μονᾰχᾱ́ς monakhā́s |
μονᾰχᾰ́ monakhá | |||||
Vocative | μονᾰχέ monakhé |
μονᾰχή monakhḗ |
μονᾰχόν monakhón |
μονᾰχώ monakhṓ |
μονᾰχᾱ́ monakhā́ |
μονᾰχώ monakhṓ |
μονᾰχοί monakhoí |
μονᾰχαί monakhaí |
μονᾰχᾰ́ monakhá | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
μονᾰχῶς monakhôs |
μονᾰχώτερος monakhṓteros |
μονᾰχώτᾰτος monakhṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
μονᾰχός • (monakhós) m (genitive μονᾰχοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ μονᾰχός ho monakhós |
τὼ μονᾰχώ tṑ monakhṓ |
οἱ μονᾰχοί hoi monakhoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ μονᾰχοῦ toû monakhoû |
τοῖν μονᾰχοῖν toîn monakhoîn |
τῶν μονᾰχῶν tôn monakhôn | ||||||||||
Dative | τῷ μονᾰχῷ tôi monakhôi |
τοῖν μονᾰχοῖν toîn monakhoîn |
τοῖς μονᾰχοῖς toîs monakhoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν μονᾰχόν tòn monakhón |
τὼ μονᾰχώ tṑ monakhṓ |
τοὺς μονᾰχούς toùs monakhoús | ||||||||||
Vocative | μονᾰχέ monakhé |
μονᾰχώ monakhṓ |
μονᾰχοί monakhoí | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek μοναχός (monakhós, “single, solitary”), from μόνος (mónos, “alone”).
μοναχός • (monachós) m (plural μοναχοί, feminine μοναχή)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | μοναχός (monachós) | μοναχοί (monachoí) |
genitive | μοναχού (monachoú) | μοναχών (monachón) |
accusative | μοναχό (monachó) | μοναχούς (monachoús) |
vocative | μοναχέ (monaché) | μοναχοί (monachoí) |
(alternative form: μονάχος (monáchos))
μοναχός • (monachós) m (feminine μοναχή, neuter μοναχό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | μοναχός (monachós) | μοναχή (monachí) | μοναχό (monachó) | μοναχοί (monachoí) | μοναχές (monachés) | μοναχά (monachá) | |
genitive | μοναχού (monachoú) | μοναχής (monachís) | μοναχού (monachoú) | μοναχών (monachón) | μοναχών (monachón) | μοναχών (monachón) | |
accusative | μοναχό (monachó) | μοναχή (monachí) | μοναχό (monachó) | μοναχούς (monachoús) | μοναχές (monachés) | μοναχά (monachá) | |
vocative | μοναχέ (monaché) | μοναχή (monachí) | μοναχό (monachó) | μοναχοί (monachoí) | μοναχές (monachés) | μοναχά (monachá) |