μωρό

See the etymology of the corresponding lemma form.

• IPA^(key): /moˈɾo/
• Hyphenation: μω‧ρό

μωρό • (moró)

1. Accusative masculine singular form of μωρός (morós).
2. Nominative neuter singular form of μωρός (morós).
3. Accusative neuter singular form of μωρός (morós).
4. Vocative neuter singular form of μωρός (morós).

From Byzantine Greek μωρόν (mōrón), from Ancient Greek μωρός (mōrós, “stupid, foolish”) (and thus the same as Etymology 1), as babies were seen as "stupid morons without knowledge".

• IPA^(key): /moˈɾo/
• Hyphenation: μω‧ρό

μωρό • (moró) n (plural μωρά)

1. baby, infant

   Το μωρό θέλει τάισμα.

   To moró thélei táisma.

   The baby needs feeding.

   Τα μωρά δεν μπορούν να περπατήσουν.

   Ta morá den boroún na perpatísoun.

   Babies cannot walk.

2. (colloquial, informal, usually followed by μου) baby (term of address for partner)

   Σ’ αγαπώ, μωρό μου.

   S’ agapó, moró mou.

   I love you, baby.

• βρέφος n (vréfos)
• νήπιο n (nípio)
• μπέμπης n (bémpis)

• μεγάλος m (megálos, “grown-up, adult”)
• ενήλικος m (enílikos, “adult”)

• μωράκι n (moráki) (diminutive)
• μωρουδάκι n (moroudáki) (diminutive)
• μωρουδέλι n (moroudéli) (diminutive)
• μωρούλι n (moroúli) (diminutive)
• μωρουδίστικος (moroudístikos) (adjective)

• μωρέ (moré), βρε (vre), ρε (re)