Derived from νομίζω (nomízō, “to use customarily”) + -μα (-ma, “nominal suffix”).
νόμῐσμᾰ • (nómisma) n (genitive νομῐ́σμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ νόμῐσμᾰ tò nómisma |
τὼ νομῐ́σμᾰτε tṑ nomísmate |
τᾰ̀ νομῐ́σμᾰτᾰ tà nomísmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ νομῐ́σμᾰτος toû nomísmatos |
τοῖν νομῐσμᾰ́τοιν toîn nomismátoin |
τῶν νομῐσμᾰ́των tôn nomismátōn | ||||||||||
Dative | τῷ νομῐ́σμᾰτῐ tôi nomísmati |
τοῖν νομῐσμᾰ́τοιν toîn nomismátoin |
τοῖς νομῐ́σμᾰσῐ / νομῐ́σμᾰσῐν toîs nomísmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ νόμῐσμᾰ tò nómisma |
τὼ νομῐ́σμᾰτε tṑ nomísmate |
τᾰ̀ νομῐ́σμᾰτᾰ tà nomísmata | ||||||||||
Vocative | νόμῐσμᾰ nómisma |
νομῐ́σμᾰτε nomísmate |
νομῐ́σμᾰτᾰ nomísmata | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek νόμισμα (nómisma, “money, the current coin of a state, custom”), from νομίζω (nomízō, “to hold or own as a custom, usage, to use customarily, practise, to be used to a thing”), hence "to make common use of", from νόμος (nómos, “anything assigned, a usage, custom, law, ordinance”), from νέμω (némō, “to keep, to hold, to watch”).
νόμισμα • (nómisma) n (plural νομίσματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | νόμισμα (nómisma) | νομίσματα (nomísmata) |
genitive | νομίσματος (nomísmatos) | νομισμάτων (nomismáton) |
accusative | νόμισμα (nómisma) | νομίσματα (nomísmata) |
vocative | νόμισμα (nómisma) | νομίσματα (nomísmata) |