From Ancient Greek Ῥωμαϊκός (Rhōmaïkós).
ρωμαϊκός • (romaïkós) m (feminine ρωμαϊκή, neuter ρωμαϊκό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ρωμαϊκός (romaïkós) | ρωμαϊκή (romaïkí) | ρωμαϊκό (romaïkó) | ρωμαϊκοί (romaïkoí) | ρωμαϊκές (romaïkés) | ρωμαϊκά (romaïká) | |
genitive | ρωμαϊκού (romaïkoú) | ρωμαϊκής (romaïkís) | ρωμαϊκού (romaïkoú) | ρωμαϊκών (romaïkón) | ρωμαϊκών (romaïkón) | ρωμαϊκών (romaïkón) | |
accusative | ρωμαϊκό (romaïkó) | ρωμαϊκή (romaïkí) | ρωμαϊκό (romaïkó) | ρωμαϊκούς (romaïkoús) | ρωμαϊκές (romaïkés) | ρωμαϊκά (romaïká) | |
vocative | ρωμαϊκέ (romaïké) | ρωμαϊκή (romaïkí) | ρωμαϊκό (romaïkó) | ρωμαϊκοί (romaïkoí) | ρωμαϊκές (romaïkés) | ρωμαϊκά (romaïká) |