From τέλος (télos, “tax”) + ὠνέομαι (ōnéomai).
τελώνης • (telṓnēs) m (genitive τελώνου); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ τελώνης ho telṓnēs |
τὼ τελώνᾱ tṑ telṓnā |
οἱ τελῶναι hoi telônai | ||||||||||
Genitive | τοῦ τελώνου toû telṓnou |
τοῖν τελώναιν toîn telṓnain |
τῶν τελωνῶν tôn telōnôn | ||||||||||
Dative | τῷ τελώνῃ tôi telṓnēi |
τοῖν τελώναιν toîn telṓnain |
τοῖς τελώναις toîs telṓnais | ||||||||||
Accusative | τὸν τελώνην tòn telṓnēn |
τὼ τελώνᾱ tṑ telṓnā |
τοὺς τελώνᾱς toùs telṓnās | ||||||||||
Vocative | τελώνη telṓnē |
τελώνᾱ telṓnā |
τελῶναι telônai | ||||||||||
Notes: |
|
τελώνης • (telónis) m or f (plural τελώνες)