Inherited from Byzantine Greek ὄμορφος (ómorphos) < ἔμορφος (émorphos), from the Ancient Greek εὔμορφος (eúmorphos), from εὖ (eû) + μορφή (morphḗ).
όμορφος • (ómorfos) m (feminine όμορφη, neuter όμορφο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | όμορφος (ómorfos) | όμορφη (ómorfi) | όμορφο (ómorfo) | όμορφοι (ómorfoi) | όμορφες (ómorfes) | όμορφα (ómorfa) | |
| genitive | όμορφου (ómorfou) | όμορφης (ómorfis) | όμορφου (ómorfou) | όμορφων (ómorfon) | όμορφων (ómorfon) | όμορφων (ómorfon) | |
| accusative | όμορφο (ómorfo) | όμορφη (ómorfi) | όμορφο (ómorfo) | όμορφους (ómorfous) | όμορφες (ómorfes) | όμορφα (ómorfa) | |
| vocative | όμορφε (ómorfe) | όμορφη (ómorfi) | όμορφο (ómorfo) | όμορφοι (ómorfoi) | όμορφες (ómorfes) | όμορφα (ómorfa) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο όμορφος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο όμορφος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ομορφότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||