бу́нда • (búnda) f (plural бу́нди, diminutive бу́ндичка or бу́ндиче)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | бунда (bunda) | бунди (bundi) |
definite unspecified | бундата (bundata) | бундите (bundite) |
definite proximal | бундава (bundava) | бундиве (bundive) |
definite distal | бундана (bundana) | бундине (bundine) |
vocative | бундо (bundo) | бунди (bundi) |
Borrowed from Hungarian bunda.
бу̑нда f (Latin spelling bȗnda)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | бунда | бунде |
genitive | бунде | бу̑нда̄ / бу̑ндӣ |
dative | бунди | бундама |
accusative | бунду | бунде |
vocative | бундо | бунде |
locative | бунди | бундама |
instrumental | бундом | бундама |