From Proto-Turkic *bürküt (“eagle”).
бүркіт • (bürkıt)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | бүркіт (bürkıt) | бүркіттер (bürkıtter) |
genitive | бүркіттің (bürkıttıñ) | бүркіттердің (bürkıtterdıñ) |
dative | бүркітке (bürkıtke) | бүркіттерге (bürkıtterge) |
accusative | бүркітті (bürkıttı) | бүркіттерді (bürkıtterdı) |
locative | бүркітте (bürkıtte) | бүркіттерде (bürkıtterde) |
ablative | бүркіттен (bürkıtten) | бүркіттерден (bürkıtterden) |
instrumental | бүркітпен (bürkıtpen) | бүркіттермен (bürkıttermen) |