Borrowed from Ottoman Turkish دوگان (whence Turkish doğan).
дога́н • (dogán) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | дога́н dogán |
дога́ни dogáni |
definite (subject form) |
дога́нът dogánǎt |
дога́ните dogánite |
definite (object form) |
дога́на dogána | |
count form | — | дога́на dogána |
vocative form | дога́не dogáne |
дога́ни dogáni |
Borrowed from Ottoman Turkish طوغان (Turkish doğan).
доган • (dogan) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | доган (dogan) | догани (dogani) |
definite unspecified | доганот (doganot) | доганите (doganite) |
definite proximal | доганов (doganov) | доганиве (doganive) |
definite distal | доганон (doganon) | доганине (doganine) |
vocative | догану (doganu) | догани (dogani) |
count form | — | догана (dogana) |