діл • (dıl)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | діл (dıl) | ділдер (dılder) |
genitive | ділдің (dıldıñ) | ділдердің (dılderdıñ) |
dative | ділге (dılge) | ділдерге (dılderge) |
accusative | ділді (dıldı) | ділдерді (dılderdı) |
locative | ділде (dılde) | ділдерде (dılderde) |
ablative | ділден (dılden) | ділдерден (dılderden) |
instrumental | ділмен (dılmen) | ділдермен (dıldermen) |
Inherited from Proto-Slavic *dolъ.
діл • (dil) m inan (genitive до́лу, nominative plural до́ли, genitive plural до́лів)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | діл dil |
до́ли dóly |
genitive | до́лу dólu |
до́лів dóliv |
dative | до́лові, до́лу dólovi, dólu |
до́лам dólam |
accusative | діл dil |
до́ли dóly |
instrumental | до́лом dólom |
до́лами dólamy |
locative | до́лі dóli |
до́лах dólax |
vocative | до́ле dóle |
до́ли dóly |
See the etymology of the corresponding lemma form.
діл • (dil) n inan