From зви́чай (zvýčaj, “custom”) + -ний (-nyj, adjective-forming suffix). Compare Polish zwyczajny.
звича́йний • (zvyčájnyj) (adverb звича́йно)
| masculine | neuter | feminine | plural | ||
|---|---|---|---|---|---|
| nominative | звича́йний zvyčájnyj |
звича́йне zvyčájne |
звича́йна zvyčájna |
звича́йні zvyčájni | |
| genitive | звича́йного zvyčájnoho |
звича́йної zvyčájnoji |
звича́йних zvyčájnyx | ||
| dative | звича́йному zvyčájnomu |
звича́йній zvyčájnij |
звича́йним zvyčájnym | ||
| accusative | animate | звича́йного zvyčájnoho |
звича́йне zvyčájne |
звича́йну zvyčájnu |
звича́йних zvyčájnyx |
| inanimate | звича́йний zvyčájnyj |
звича́йні zvyčájni | |||
| instrumental | звича́йним zvyčájnym |
звича́йною zvyčájnoju |
звича́йними zvyčájnymy | ||
| locative | звича́йному, звича́йнім zvyčájnomu, zvyčájnim |
звича́йній zvyčájnij |
звича́йних zvyčájnyx | ||