From Proto-Turkic *erin (“lip”).
ирен • (iren)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | ирен (iren) | ирендәр (irendər) |
definite genitive | ирендең (irendeñ) | ирендәрҙең (irendərźeñ) |
dative | иренгә (irengə) | ирендәргә (irendərgə) |
definite accusative | иренде (irende) | ирендәрҙе (irendərźe) |
locative | ирендә (irendə) | ирендәрҙә (irendərźə) |
ablative | ирендән (irendən) | ирендәрҙән (irendərźən) |