Inherited from Proto-Slavic *kadidlo.
кадило • (kadilo) n (plural кадила, diminutive кадилче)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | кадило (kadilo) | кадила (kadila) |
definite unspecified | кадилото (kadiloto) | кадилата (kadilata) |
definite proximal | кадилово (kadilovo) | кадилава (kadilava) |
definite distal | кадилоно (kadilono) | кадилана (kadilana) |
vocative | кадило (kadilo) | кадила (kadila) |
Inherited from Proto-Slavic *kadidlo.
кадило • (kadilo) n
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | кадило kadilo |
кадилѣ kadilě |
кадила kadila |
genitive | кадила kadila |
кадилоу kadilu |
кадилъ kadilŭ |
dative | кадилоу kadilu |
кадилома kadiloma |
кадиломъ kadilomŭ |
accusative | кадило kadilo |
кадилѣ kadilě |
кадила kadila |
instrumental | кадиломъ kadilomŭ |
кадилома kadiloma |
кадилꙑ kadily |
locative | кадилѣ kadilě |
кадилоу kadilu |
кадилѣхъ kadilěxŭ |
vocative | кадило kadilo |
кадилѣ kadilě |
кадила kadila |
Inherited from Old East Slavic кадило (kadilo, “incense”), from Proto-Slavic *kadidlo. By surface analysis, кади́ть (kadítʹ) + -ло (-lo).
кади́ло • (kadílo) n inan (genitive кади́ла, nominative plural кади́ла, genitive plural кади́л, relational adjective кади́льный)
See the etymology of the corresponding lemma form.
кади́ло • (kadílo)
Inherited from Proto-Slavic *kadidlo (“incense”).
ка̀дило n (Latin spelling kàdilo)
id=kPVRc69dBPPlease see Module:checkparams for help with this warning.Pero Budmani, editor (1892–1897), “kàdilo”, in Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika (in Serbo-Croatian), volume 4, Zagreb: JAZU, page 729