Borrowed from Ottoman Turkish قایش (kayış).
каиш • (kaiš) m (diminutive каивче)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | каиш (kaiš) | каиши (kaiši) |
definite unspecified | каишот (kaišot) | каишите (kaišite) |
definite proximal | каишов (kaišov) | каишиве (kaišive) |
definite distal | каишон (kaišon) | каишине (kaišine) |
vocative | каишу (kaišu) | каиши (kaiši) |
count form | — | каиша (kaiša) |
From Ottoman Turkish قایش (kayış).
ка̀иш m (Latin spelling kàiš)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | каиш | каиши / каишеви |
genitive | каиша | каиша / каишева |
dative | каишу | каишима / каишевима |
accusative | каиш | каише / каишеве |
vocative | каишу | каиши / каишеви |
locative | каишу | каишима / каишевима |
instrumental | каишем | каишима / каишевима |