конобар • (konobar) m (plural конобари, feminine конобарка)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | конобар (konobar) | конобари (konobari) |
definite unspecified | конобарот (konobarot) | конобарите (konobarite) |
definite proximal | конобаров (konobarov) | конобариве (konobarive) |
definite distal | конобарон (konobaron) | конобарине (konobarine) |
vocative | конобаре (konobare) | конобари (konobari) |
count form | — | конобара (konobara) |
ко̏ноба̄р m (Latin spelling kȍnobār)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | конобар | конобари |
genitive | конобара | конобара |
dative | конобару | конобарима |
accusative | конобара | конобаре |
vocative | конобару | конобари |
locative | конобару | конобарима |
instrumental | конобаром | конобарима |