конобар • (konobar) m (plural конобари, feminine конобарка)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | конобар | конобари |
definite unspecified | конобарот | конобарите |
definite proximal | конобаров | конобариве |
definite distal | конобарон | конобарине |
vocative | конобаре | конобари |
count form | — | конобара |
ко̏ноба̄р m (Latin spelling kȍnobār)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | конобар | конобари |
genitive | конобара | конобара |
dative | конобару | конобарима |
accusative | конобара | конобаре |
vocative | конобару | конобари |
locative | конобару | конобарима |
instrumental | конобаром | конобарима |