From наредя́ (naredjá, “to order, to arrange”) + -ба (-ba).
наре́дба • (narédba) f
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | наре́дба narédba |
наре́дби narédbi |
| definite | наре́дбата narédbata |
наре́дбите narédbite |
Inherited from Proto-Slavic *narędьba.
наредба • (naredba) f
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | наредба (naredba) | наредби (naredbi) |
| definite unspecified | наредбата (naredbata) | наредбите (naredbite) |
| definite proximal | наредбава (naredbava) | наредбиве (naredbive) |
| definite distal | наредбана (naredbana) | наредбине (naredbine) |
| vocative | наредбо (naredbo) | наредби (naredbi) |
на́редба f (Latin spelling náredba)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | на́редба | наредбе |
| genitive | наредбе | на́реда̄ба̄ / на́редбӣ |
| dative | наредби | наредбама |
| accusative | наредбу | наредбе |
| vocative | наредбо | наредбе |
| locative | наредби | наредбама |
| instrumental | наредбом | наредбама |