From Proto-Slavic *omanъ.
ома́н • (omán) m
singular | |
---|---|
indefinite | ома́н omán |
definite (subject form) |
ома́нът ománǎt |
definite (object form) |
ома́на omána |
Inherited from Proto-Slavic *omanъ.
оман • (oman) m
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | оман (oman) | омани (omani) |
definite unspecified | оманот (omanot) | оманите (omanite) |
definite proximal | оманов (omanov) | оманиве (omanive) |
definite distal | оманон (omanon) | оманине (omanine) |
vocative | оману (omanu) | омани (omani) |
count form | — | омана (omana) |
Inherited from Proto-Slavic *omanъ.
ома́н • (omán) m inan (genitive ома́на, nominative plural ома́ны, genitive plural ома́нов, relational adjective ома́новый)
Inherited from Proto-Slavic *omanъ.
о̀ман m (Latin spelling òman)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | оман | омани |
genitive | омана | омана |
dative | оману | оманима |
accusative | оман | омане |
vocative | омане | омани |
locative | оману | оманима |
instrumental | оманом | оманима |
From Proto-Slavic *omanъ.
ома́н • (omán) m inan (genitive ома́ну, nominative plural ома́ни, genitive plural ома́нів)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ома́н omán |
ома́ни omány |
genitive | ома́ну ománu |
ома́нів omániv |
dative | ома́нові, ома́ну ománovi, ománu |
ома́нам ománam |
accusative | ома́н omán |
ома́ни omány |
instrumental | ома́ном ománom |
ома́нами ománamy |
locative | ома́ні ománi |
ома́нах ománax |
vocative | ома́не ománe |
ома́ни omány |