Inherited from Proto-Slavic *pǫtьnikъ, from *pǫtь (“way, path”). Morphologically пат (pat) + -ник (-nik).
патник • (patnik) m (plural патници, feminine патничка, relational adjective патнички)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | патник (patnik) | патници (patnici) |
| definite unspecified | патникот (patnikot) | патниците (patnicite) |
| definite proximal | патников (patnikov) | патнициве (patnicive) |
| definite distal | патникон (patnikon) | патницине (patnicine) |
| vocative | патнику (patniku) | патници (patnici) |
| count form | — | патника (patnika) |
па̏тнӣк m anim (Latin spelling pȁtnīk)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | па̏тнӣк | па̏тнӣци |
| genitive | патника | патника |
| dative | патнику | патницима |
| accusative | патника | патнике |
| vocative | па̏тнӣче | патници |
| locative | патнику | патницима |
| instrumental | патником | патницима |