From при- (pri-) + меновнїк (menovnjik), probably as a calque from Carpathian Rusyn. Compare also Polish przyimek and Ukrainian прийме́нник (pryjménnyk).
применовнїк (primenovnjik) m inan (related adjective применовнїцки)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | применовнїк (primenovnjik) | применовнїки (primenovnjiki) |
| genitive | применовнїка (primenovnjika) | применовнїкох (primenovnjikox) |
| dative | применовнїку (primenovnjiku) | применовнїком (primenovnjikom) |
| accusative | применовнїк (primenovnjik) | применовнїки (primenovnjiki) |
| instrumental | применовнїком (primenovnjikom) | применовнїками (primenovnjikami) |
| locative | применовнїку (primenovnjiku) | применовнїкох (primenovnjikox) |
| vocative | применовнїку (primenovnjiku) | применовнїки (primenovnjiki) |