Inherited from Proto-Slavic *tylъ (“nape, back”).
тил • (til) m
тил • (til)
1sg | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | тилим (tilim) | тиллерим (tillerim) |
accusative | тилимни (tilimni) | тиллеримни (tillerimni) |
dative | тилимге (tilimge) | тиллериме (tillerime) |
locative | тилимде (tilimde) | тиллеримде (tillerimde) |
ablative | тилимден (tilimden) | тиллеримден (tillerimden) |
genitive | тилимни (tilimni) | тиллеримни (tillerimni) |
1pl | Singular | Plural |
nominative | тилибиз (tilibiz) | тиллерибиз (tilleribiz) |
accusative | тилибизни (tilibizni) | тиллерибизни (tilleribizni) |
dative | тилибизге (tilibizge) | тиллерибизге (tilleribizge) |
locative | тилибизде (tilibizde) | тиллерибизде (tilleribizde) |
ablative | тилибизден (tilibizden) | тиллерибизден (tilleribizden) |
genitive | тилибизни (tilibizni) | тиллерибизни (tilleribizni) |
2sg | Singular | Plural |
nominative | тилинг (tiliñ) | тиллеринг (tilleriñ) |
accusative | тилингни (tiliñni) | тиллерингни (tilleriñni) |
dative | тилинге (tiliñe) | тиллеринге (tilleriñe) |
locative | тилингде (tiliñde) | тиллерингде (tilleriñde) |
ablative | тилингден (tiliñden) | тиллерингден (tilleriñden) |
genitive | тилингни (tiliñni) | тиллерингни (tilleriñni) |
2pl | Singular | Plural |
nominative | тилигиз (tiligiz) | тиллеригиз (tillerigiz) |
accusative | тилигизни (tiligizni) | тиллеригизни (tillerigizni) |
dative | тилигизге (tiligizge) | тиллеригизге (tillerigizge) |
locative | тилигизде (tiligizde) | тиллеригизде (tillerigizde) |
ablative | тилигизден (tiligizden) | тиллерибизден (tilleribizden) |
genitive | тилигизни (tiligizni) | тиллеригизни (tillerigizni) |
3 | Singular | Plural |
nominative | тили (tili) | тиллери (tilleri) |
accusative | тилин (tilin) | тиллерин (tillerin) |
dative | тилине (tiline) | тиллерине (tillerine) |
locative | тилинде (tilinde) | тиллеринде (tillerinde) |
ablative | тилинден (tilinden) | тиллеринден (tillerinden) |
genitive | тилини (tilini) | тиллерини (tillerini) |
From Proto-Turkic *til, *tïl (“tongue; language”).
тил • (til) (Arabic spelling تىل)
singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
---|---|---|
nominative (атооч) | тил til |
тилдер tilder |
genitive (илик) | тилдин tildin |
тилдердин tilderdin |
dative (барыш) | тилге tilge |
тилдерге tilderge |
accusative (табыш) | тилди tildi |
тилдерди tilderdi |
locative (жатыш) | тилде tilde |
тилдерде tilderde |
ablative (чыгыш) | тилден tilden |
тилдерден tilderden |
possessive forms | ||
first-person singular (менин) | ||
nominative | тилим tilim |
тилдерим tilderim |
genitive | тилимдин tilimdin |
тилдеримдин tilderimdin |
dative | тилиме tilime |
тилдериме tilderime |
accusative | тилимди tilimdi |
тилдеримди tilderimdi |
locative | тилимде tilimde |
тилдеримде tilderimde |
ablative | тилимден tilimden |
тилдеримден tilderimden |
second-person singular informal (сенин) | ||
nominative | тилиң tiliŋ |
тилдериң tilderiŋ |
genitive | тилиңдин tiliŋdin |
тилдериңдин tilderiŋdin |
dative | тилиңе tiliŋe |
тилдериңе tilderiŋe |
accusative | тилиңди tiliŋdi |
тилдериңди tilderiŋdi |
locative | тилиңде tiliŋde |
тилдериңде tilderiŋde |
ablative | тилиңден tiliŋden |
тилдериңден tilderiŋden |
second-person singular formal (сиздин) | ||
nominative | тилиңиз tiliŋiz |
тилдериңиз tilderiŋiz |
genitive | тилиңиздин tiliŋizdin |
тилдериңиздин tilderiŋizdin |
dative | тилиңизге tiliŋizge |
тилдериңизге tilderiŋizge |
accusative | тилиңизди tiliŋizdi |
тилдериңизди tilderiŋizdi |
locative | тилиңизде tiliŋizde |
тилдериңизде tilderiŋizde |
ablative | тилиңизден tiliŋizden |
тилдериңизден tilderiŋizden |
Inherited from Proto-Slavic *tylъ. Cognate to Russian тыл (tyl), Czech týl.
тил • (til) m (relational adjective тилен)
From Proto-Turkic *til, *tïl (“tongue; language”).
тил • (til)
From Proto-Turkic *til, *tïl (“tongue; language”).
тил • (til)
N. A Baskakov, editor (1972), “тил”, in Severnyje dialekty Altajskovo (Ojrotskovo Jazyka- Dialekt kumandincev(Kumandin Kiži), Moskva: glavnaja redakcija vostočnoja literatury, →ISBN
From Proto-Turkic *til, *tïl (“tongue; language”).
тил • (til)
From Proto-Slavic *tylъ.
тил • (tyl) m inan (genitive ти́лу, nominative plural тили́, genitive plural тилі́в, relational adjective тилови́й)