From Proto-Turkic *topïk (“knee; kneecap; ankle”).
тубыҡ • (tubıq)
singular | plural | |
---|---|---|
absolute | тубыҡ (tubıq) | тубыҡтар (tubıqtar) |
definite genitive | тубыҡтың (tubıqtıñ) | тубыҡтарҙың (tubıqtarźıñ) |
dative | тубыҡҡа (tubıqqa) | тубыҡтарға (tubıqtarğa) |
definite accusative | тубыҡты (tubıqtı) | тубыҡтарҙы (tubıqtarźı) |
locative | тубыҡта (tubıqta) | тубыҡтарҙа (tubıqtarźa) |
ablative | тубыҡтан (tubıqtan) | тубыҡтарҙан (tubıqtarźan) |