урва́ть • (urvátʹ) pf (imperfective урыва́ть)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | урва́ть urvátʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | урва́вший urvávšij |
passive | — | у́рванный úrvannyj |
adverbial | — | урва́в urváv, урва́вши urvávši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | урву́ urvú |
2nd singular (ты) | — | урвёшь urvjóšʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | урвёт urvjót |
1st plural (мы) | — | урвём urvjóm |
2nd plural (вы) | — | урвёте urvjóte |
3rd plural (они́) | — | урву́т urvút |
imperative | singular | plural |
урви́ urví |
урви́те urvíte | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | урва́л urvál |
урва́ли urváli |
feminine (я/ты/она́) | урвала́ urvalá | |
neuter (оно́) | урва́ло urválo |