у́чи • (úči)
у́чи or учи́ • (úči or učí)
учи́ • (učí)
Inherited from Proto-Slavic *učiti (“to teach”).
учи • (uči) third-singular present, impf (perfective научи)
| l-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | учел | — | adjectival participle | учен | ||
| feminine | учела | — | adverbial participle | учејќи | ||
| neuter | учело | — | verbal noun | учење | ||
| plural | учеле | — | perfect participle | учено | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |||
| 1st singular | учам | учев | — | — | ||
| 2nd singular | учиш | учеше | — | учи | ||
| 3rd singular | учи | учеше | — | — | ||
| 1st plural | учиме | учевме | — | — | ||
| 2nd plural | учите | учевте | — | учете | ||
| 3rd plural | учат | учеа | — | — | ||
| Compound tenses | ||||||
| perfect | сум учел | present of сум (except in the 3rd person) + imperfect l-participle | ||||
| има-perfect | имам учено | present of има + perfect participle | ||||
| pluperfect | бев учел | imperfect of сум + imperfect l-participle | ||||
| има-pluperfect | имав учено | imperfect of има + perfect participle | ||||
| има-perfect reported | сум имал учено | perfect of има + perfect participle | ||||
| future | ќе учам | ќе + present | ||||
| има-future | ќе имам учено | future of има + perfect participle | ||||
| future in the past | ќе учев | ќе + imperfect | ||||
| има-future in the past | ќе имав учено | future in the past of има + perfect participle | ||||
| future reported | ќе сум учел | ќе + imperfect l-participle | ||||
| има-future reported | ќе сум имал учено | future reported of има + perfect participle | ||||
| conditional | би учел | би + imperfect l-participle | ||||
| има-conditional | би имал учено | conditional of има + perfect participle | ||||
учи́ • (učí)
учи́ • (učý)